«Η καθοριστική σημασία της αγκαλιάς στη ζωή του παιδιού».

Το άγγιγμα και η αγκαλιά είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτυχθούν φυσιολογικά τα παιδιά.

Τα παιδιά που μένουν συστηματικά παραμελημένα, τα παιδιά που για οποιοδήποτε λόγο δεν παίρνουν αρκετές αγκαλιές, θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα. Σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να πέσουν σε ψυχικό και σωματικό μαρασμό.

Καθώς μεγαλώνει το παιδί, η αρχική του ανάγκη για αγκαλιά εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά διαφοροποιείται και εισπράττεται συμπληρωματικά και με τη μορφή της αναγνώρισης, της αποδοχής, της αίσθησης ότι αξίζει. Ένα χαμόγελο, ένα τρυφερό νεύμα, μια λέξη αγάπης, ένα κτύπημα στην πλάτη, ένα μπράβο ισοδυναμούν με αγκαλιά.

Αρκετοί ενήλικες ντρεπόμαστε να αγγίξουμε, να αγκαλιάσουμε. Μπορεί να νιώθουμε άβολα ή αμήχανα όταν μας αγκαλιάζουν. Είναι η εκπαίδευση που έχουμε πάρει και που έχουμε υιοθετήσει κι έτσι γίναμε κατά κάποιον τρόπο «σκαντζόχοιροι»…

Η Virginia Satir γράφει πως για να επιβιώσουμε ψυχολογικά χρειαζόμαστε καθημερινά τέσσερις αγκαλιές, για να ζήσουμε καλά χρειαζόμαστε οκτώ και για να ευτυχήσουμε είναι απαραίτητες δώδεκα καθημερινές αγκαλιές!

Η αγκαλιά δημιουργεί συναισθηματική επαφή, καλλιεργεί την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό. Γαληνεύει τα παιδιά, νιώθουν χαρά και πληρότητα.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι όταν αγκαλιαζόμαστε, εκκρίνεται μια φυσική ορμόνη, η ωκυτοκίνη, που βοηθάει να έλθουμε ακόμη πιο κοντά. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση είναι φτιαγμένη για να δένεται με άλλους ανθρώπους.

Μια ζεστή αγκαλιά μειώνει την κορτιζόλη, την ορμόνη που παράγεται όταν ο άνθρωπος αισθάνεται πιεσμένος και αγχωμένος. Επομένως, το αγκάλιασμα χαλαρώνει το σώμα και ηρεμεί την ψυχή. Αν λοιπόν τα μωρά, τα μικρά παιδιά καθώς μεγαλώνουν, πάρουν πολλές αγκαλιές, μειώνονται οι πιθανότητες να εξελιχθούν σε αγχώδεις και αγχωτικούς ενήλικες.

Μ’ όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό το πόσο λάθος είναι οι συμβουλές του τύπου : «Μην το παίρνεις αγκαλιά το μωρό που κλαίει. Θα το κακομάθεις». Μα το μωρό δεν θέλει απλώς την αγκαλιά, την έχει ανάγκη! Η ζεστή και τρυφερή αγκαλιά του γονιού είναι το καλύτερο φάρμακο στο αγχωμένο, στο φοβισμένο μικρό παιδί.

Το παιδί αξίζει να χορτάσει από αγκαλιές. Αν δε χορτάσει και μείνει «πεινασμένο», αργότερα θα ψάχνει την οποιαδήποτε αγκαλιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να χωθεί μέσα της. Κι αυτό έχει μεγάλο ρίσκο, γιατί δεν είναι ενήλικη επιλογή, αλλά βρεφική ανάγκη, που εκφράζεται μέσα από τη συμπεριφορά ενός «πεινασμένου» ενήλικα. Μια ανάγκη που δεν ικανοποιήθηκε στον κατάλληλο χρόνο.

Πέρα από τη σωματική αγκαλιά, πολύ σπουδαία «αγκαλιά» είναι ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ, ένας καλός λόγος, ένα νεύμα γεμάτο κατανόηση, ένα «μπράβο», ένα « σ’ αγαπώ», μια ευχάριστη έκπληξη, μια πράξη καλοσύνης…

Εσείς πόσες αγκαλιές κάνατε σήμερα; Πόσες αγκαλιές δώσατε? Και ένα «μυστικό»! Αν θέλετε να παίρνετε πολλές αγκαλιές, φροντίστε να δίνετε πρώτα εσείς πολλές αγκαλιές!

Η αγκαλιά δίνει ζωή στη ζωή μας! Είναι το ασφαλές καταφύγιο μας!

Με εκτίμηση

Μελετάκη Αικατερίνη

Εκπαιδευτικός Π.Ε. 70